Η ενέργεια χαρακτηρίζεται από διακύμανση, αλληλεπίδραση, πληροφορία, διάσταση, κίνηση και μάζα (ύλη).
Η κίνηση χαρακτηρίζεται από παραλλαγή και περιορισμό. Η δυναμική της ενέργειας διαμορφώνει την κίνηση στην πραγματικότητα ελλειπτική ακόμη και όταν φαίνεται γραμμική.
Πιο συγκεκριμένα στις δυναμικές εναλλαγές
- Στη συστολή η κίνηση είναι κυκλική και σφαιρική
- Στη διαστολή, η κίνηση είναι διαδραστική και κυμαινόμενη
- Στη διαστολή, υψηλής συχνότητας, η καμπυλότητα της κίνησης εξαπλώνεται και η κίνηση γίνεται γραμμική (επίπεδη) στο όριο της ταχύτητας.
- Στην υπερδιαστολή και τη δυναμική της ταχύτητας η καμπυλότητα καταρρέει και η κίνηση (και η διαστολή) αντιστρέφεται σε συστολή.
Η κίνηση δίνει επίσης πληροφορία. Η δυναμική της ενέργειας διαμορφώνει την πληροφορία που υποδηλώνει την κίνηση σε διάσταση.
Οι πληροφορίες περιγράφουν την κίνηση του παρελθόντος και προδιαγράφουν την κίνηση του μέλλοντος, στην επικαιρότητα του τρέχοντος παρόντος. Οι πληροφορίες υποδηλώνουν τις εναλλαγές μεταξύ υλικών (φυσικών) καταστάσεων υψηλού προσδιορισμού και ενεργειακών (κβαντικών) καταστάσεων χαμηλού προσδιορισμού, στην κίνηση και στη μάζα.
Δεδομένου ότι οι πληροφορίες καθορίζουν τη δυναμική της κίνησης στη μάζα και στη διάσταση, το ερώτημα είναι σχετικά με την πορεία που ακολουθεί η κίνηση στο χώρο και στο χρόνο. Πιο συγκεκριμένα, το ερώτημα είναι πού και πότε και στην πραγματικότητα πώς, η παραλλαγή και ο περιορισμός της δυναμικής της ενέργειας μετασχηματίζεται σε κίνηση της ύλης (του υλικού σημείου στo ενεργειακό πεδίο).
Η πορεία κίνησης είναι η πορεία αλλαγής (μεταβολής) που είναι παράγωγη της αλληλεπίδρασης και συγκεκριμένα της εναλλαγής δυναμικής και δύναμης.
Ιδού λοιπόν οι δύο σχετικές ερωτήσεις,
- Ποια κατεύθυνση ακολουθεί η κίνηση στο χώρο (διάστημα) και τι συμβαίνει μετά στο χρόνο;
- Είναι ή μπορούν να γίνουν οι φιλόσοφοι της επιστήμης, διερμηνείς της ισχύος ή αφηγητές του μέλλοντος;
Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι ότι η βεβαιότητα του παρελθόντος προδιαγράφει την αβεβαιότητα του μέλλοντος κατά προσέγγιση (πιθανότητα).
Στην επιστήμη των υπολογιστών, η λειτουργία του προγραμματισμού (πληροφορία) επικεντρώνει την προσέγγιση και περιορίζει την πιθανότητα προς την ακρίβεια (ορισμός και προσδιορισμός) ανάλογα με τα δεδομένα (δομή) και το πρόγραμμα (σύστημα).
Η τεχνολογία είναι λοιπόν η (σωστή) απάντηση, και γι’ αυτόν τον λόγο η φιλοσοφία και η επιστήμη συγκλίνουν (και εξαπλώνονται) στην τεχνολογία και πιο συγκεκριμένα στην τεχνολογία της πληροφορίας.
