Σαμαράς για Τουρκία: Τα “ήρεμα νερά” φέρνουν φουρτούνες.
Οι ανησυχίες του κ. Σαμαρά είναι δικαιολογημένες. Ορθά τις επισημαίνει και ασφαλώς τις συμμεριζόμαστε όλοι.
Η Ελλάδα και οι Ελληνες, έχουμε ιστορική μνήμη. Γνωρίζουμε ότι ο χρόνος έχει περάσει και ο κόσμος έχει μετακινηθεί από την μεσαιωνική εποχή της Βυζαντινής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ελπίζουμε ότι το ίδιο συμβαίνει και στην Τουρκία.
Η Ελλάδα και η Τουρκία βρίσκονται στη σύγχρονη περίοδο και υπό τις γνωστές και δεδομένες γεωπολιτικές συνθήκες και καταστάσεις. Αυτές είναι εθνικές, διμερείς, περιφερειακές, Ευρωπαϊκές και διεθνείς. Το μεταναστευτικό και η ανάφλεξη στην Μέση Ανατολή είναι πραγματικά γεγονότα. Αυτά πρέπει να τα αντιληφθούν και οι νυν κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας. Αλλιώς δεν θα βγάλουμε άκρη.
Όσον αφορά εμάς, είτε η Τουρκία τα αντιληφθεί είτε όχι, η Ελλάδα οφείλει να ακολουθήσει υπεύθυνη ανεξάρτητη εθνική και εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας και σταθερότητας και αυτό θα πράξει. Είτε με την παρούσα κυβέρνηση, εφόσον μπορεί, είτε με όποια επόμενη.
Όσο για το διπλωματικό επίπεδο, σημειώνεται ότι στην ολιστική προσέγγιση της Τουρκίας και στους αναχρονισμούς, η απάντηση της Ελλάδας είναι ακόμα πιο ολιστική και αντίθετα, εκσυγχρονιστική.
Αυτή την απάντηση καλείται η κυβέρνηση να υποστηρίξει. Το μέτρο της επιθυμίας και της δυνατότητας της, να το πράξει κρίνεται ανάλογα και αντικειμενικά.
Δυστυχώς αυτό το μέτρο δείχνει σταθερά, προς το πολιτικό και διπλωματικό, έλλειμα της κυβέρνησης.
_________________________
«Μαγειρέματα» και συνωμοσιολογίες.
Γιατί η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι καταφανώς, η πολιτική της σκλήρυνσης στα δύο άκρα, αφενός του Βορρά, στη στρατιωτική σύρραξη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, που βρίσκεται σε εξέλιξη και αφετέρου του Νότου, στη στρατιωτική σύρραξη μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς και Χεζμπολάχ και εν δυνάμει Λιβάνου και Ιράν, που βρίσκεται επίσης, σε εξέλιξη.
Αυτή η πολιτική σκλήρυνσης Μητσοτάκη στα άκρα, γίνεται ταυτόχρονα με την υποχώρηση της Ελλάδας στο κέντρο και από τα ανατολικά, με τη γνωστή πολιτική των παραχωρήσεων των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Αυτή η υποχώρηση συμπαρασύρει σε αναστροφή προς τα δυτικά και οπισθοχώρηση από τα ανατολικά και την Τουρκία, εκούσα – άκουσα.
Με προφανές αποτέλεσμα να κλείνει, δια χειρός Μητσοτάκη, η λαβίδα των ακροδεξιών, δήθεν εθνικιστών, Ζελένσκυ (από το Βορρά) και Νετανιάχου (από το Νότο) και να περνάει το ανατολικό μέτωπο της Μέσης Ανατολής, στην τοξική κυριαρχία και τον έλεγχο αυτών και στην επικυριαρχία των όποιων άλλων ανάλογων εξτρεμιστών, τους καθοδηγούν και τους υποστηρίζουν.
Για την ιστορία, σημειώνεται ότι, η πολιτική της υποχώρησης της Ελλάδας από τα ανατολικά, άρχισε επί της ανεκδιήγητης διακυβέρνησης Τσίπρα, αμέσως μόλις παραιτήθηκε ο Σαμαράς και ανέλαβε ο Τσίπρας. Συγκεκριμένα με τη μεταναστευτική εισβολή και με τη γενική περιπέτεια και εξασθένηση της χώρας (Grexit κλπ) που ακολούθησε, από την αρχή του 2015.
Από το 2019 και συγκεκριμένα επί Μητσοτάκη, αυτή η πολιτική επιδιώκεται να λάβει και νομική εφαρμογή, με τα γνωστά που ακολούθησαν, δηλαδή την επιθετική πολιτική Ερντογ΄άν και τις παραβιάσεις του εθνικού θαλάσσιου και εναέριου χώρα μας. Επίσης με τη συνέχεια που δόθηκε, με τη διάδοχη επικοινωνιακή “διπλωματία, επιτυχούς αντιμετώπισης” των προηγούμενων (!). Των δήθεν “‘ήρεμων νερών” η άλλως της πρωτοφανούς “Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων”, πλην όμως σε μία φλεγόμενη Ευρώπη και μία ανάλογα φλεγόμενη Μέση Ανατολή. Διότι ο μεν κ. Ζελένσκυ έχει σχέδιο νίκης (το γνωστό) ο δε κ. Νετανιάχου, έχει επίσης σχέδιο, όχι μόνο νίκης αλλά και αναδιαμόρφωσης (τουλάχιστον) της Μέσης Ανατολής, άγνωστο μεν, πλην όμως και ακόμα περισσότερο θαυματουργό, δε.
Ενδιαμέσως και παραλλήλως, συνέβησαν και πολλά άλλα. Των οποίων όμως η εξιστόρηση παραλείπεται, στην παρούσα σύντομη και περιληπτική ανάρτηση, για να μη δοκιμάζεται περαιτέρω, η αντοχή και η υπομονή του αναγνώστη.
Τέλος και σε αντιδιαστολή με τα προηγούμενα, η πατριωτική παράταξη της χώρας, προτάσσει, πάντα την προάσπιση των εθνικών και κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και πάγια με την τόνωση και την ενίσχυση του μετριοπαθούς κέντρου, με άξονα την Ελλάδα και την Τουρκία δηλαδή με το συμπαγή άξονα Ανατολής – Δύσης, σε ενέργεια. Με σκοπό την περιφερειακή ασφάλεια και σταθερότητα και τη λ΄ύση του μεταναστευτικού, εφόσον η Τουρκία τις δεχθεί.
Η πατριωτική παράταξη, αυτήν ακριβώς την πολιτική υποστήριζε και υποστηρίζει και αυτήν ακολουθεί και θα ακολουθεί, τουλάχιστον και καθόσον αφορά τον υπογράφοντα.
