Ελευθερία και Νόμος

Η δυναμική της ενέργειας αναπτύσσει διαβαθμίσεις προσδιορισμού. Οι προσδιορισμοί είναι παράγωγοι των εναλλαγών κβαντικών και φυσικών καταστάσεων που σημειώνονται στη δυναμική της ενέργειας. Αυτοί εξαρτώνται από τα επίπεδα προσέγγισης που κυμαίνονται οι σειρές και οι συχνότητες των εναλλαγών των καταστάσεων. Οι δυνάμεις που αναπτύσσονται στις εναλλαγές των καταστάσεων και οι παράγωγες δυναμικές δημιουργούν συνθήκες όπως είναι η ύλη (μάζα), η κίνηση και η διάσταση. Αυτές οι συνθήκες στη συνέχεια διαμορφώνουν εναλλαγές και επαναλήψεις, αλληλεπιδράσεις και αναπαραγωγές, σχέσεις και οργανώσεις, μορφές και δομές, συστήματα και λειτουργίες.

Μεταξύ των συνθηκών που η ανθρώπινη νευρολογία εξειδικεύει περαιτέρω είναι η διανόηση και η ευφυία, η λογική και η ψυχολογία, η πληροφορία και η επικοινωνία, η τεχνολογία, η οικονομία και η οικολογία, η κουλτούρα και ο πολιτισμός, ο νόμος και ο θεσμός, η ελευθερία και ο κανόνας.

Με απλά λόγια, η οικουμενική ενέργεια αντισταθμίζει φυσικά και ομαλά καταστάσεις χαμηλότερου προσδιορισμού με καταστάσεις υψηλότερου προσδιορισμού. Η ροπή της αντιστάθμισης καθορίζει τις κατευθύνσεις της δυναμικής της ενέργειας στη διάσταση του χώρου και ιδιαίτερα του χρόνου. Ενδεικτικό της δύναμης της ενέργειας είναι ότι η καθολική δυναμική καλύπτει αόριστο εύρος μεταξύ ομαλών και ανώμαλων καταστάσεων και συνθηκών (υλικής μάζας και δυναμικής ισχύος). Η κίνηση και η διάσταση παρέχουν τον περιορισμό και το μεταβαλλόμενο επίπεδο καθορισμού που διατηρεί την καθολική δυναμική της ενέργειας σε σχετική συνάρτηση και τάξη.

Τα ανθρώπινα όντα είναι μέρος του φυσικού και βεβαίως του σύμπαντος κόσμου. Σε περιόδους αντιθέσεων, αναταραχών, αβεβαιότητας και ανασφάλειας, πόσο μάλλον βίας, κρίσης και καταστροφής, οι άνθρωποι φυσικά στρέφονται στο νόμο και τον κανόνα όχι μόνο για να επαναφέρουν την τάξη αλλά και για να ανακτήσουν την ελευθερία. Για τους ίδιους λόγους σε τέτοιες εποχές η πολιτική και η οικονομία γίνονται πιο τεχνικές και τεχνολογικές.

Σε τέτοιες εποχές, για τους παραπάνω λόγους, δηλαδή για τη ρύθμιση  της τύχης, τον υπολογισμό της επισφάλειας και τον έλεγχο του κινδύνου, η ανθρωπότητα φυσικά καταφεύγει κατά προτεραιότητα σε συντεταγμένους θεσμούς και τεχνοκρατικές δομές και διοικήσεις.

Στις περιπτώσεις αυτές η παράγωγη επίταξη του νόμου και της ελευθερίας και η εξύψωση της ανθρώπινης διανόησης (με την πληροφορία και την επικοινωνία), τονίζουν τη διάκριση μεταξύ του παράνομου και του κατώτερου, εξισορροπούν την οργάνωση των σχέσεων και αναζωογονούν την απελευθέρωση και τη ρύθμιση της δυναμικής της ενέργειας, της ισχύος και της δύναμης.

Ιωάννης Α. Οικονομίδης