Θάλασσα της Νότιας Κίνας και Ταϊβάν

Οι σύγχρονες σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων και της Κίνας εγκαινιάστηκαν από τον Νίξον και τον Ντενγκ το 1972. Η επανεξέταση αυτών των σχέσεων από τότε δείχνει ότι, ειδικά κατ’ αρχήν, η πολιτική των ΗΠΑ δεν έχει αλλάξει πολύ έκτοτε. Η ανασκόπηση δείχνει επίσης ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν πολύ περισσότερα από την πλευρά τους για την ανάπτυξη αυτών των σχέσεων, ενώ η Κίνα έκανε λίγο ή λιγότερο. Πρόσφατα και όλο και περισσότερο αυτές οι σχέσεις κινδυνεύουν για οικονομικούς, πολιτικούς και γεωπολιτικούς λόγους, μεταξύ των οποίων σοβαρών είναι η κατάσταση στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και με την Ταϊβάν.

Η Θάλασσα της Νότιας Κίνας είναι διεθνής διάδρομος για τις θαλάσσιες μεταφορές και το εμπόριο που είναι οικονομικά σημαντικός για την Κίνα και ζωτικής σημασίας για την περιοχή και τον κόσμο.

Η Ταϊβάν είναι μια αυτόνομη περιοχή με πολιτικό σύστημα διαφορετικό ή αντίθετο με το σύστημα του Κουμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) στην Κίνα.

Παρόλο που ορισμένοι ηγέτες του ΚΚΚ μπορεί να διαφωνούν, η αλήθεια είναι ότι η διατήρηση της Θάλασσας της Νότιας Κίνας ελεύθερη, διεθνής και ανοιχτή για τις θαλάσσιες μεταφορές και εμπόριο και η διατήρηση της Ταϊβάν αυτόνομης και ανεξάρτητης, είναι ζωτικής σημασίας πρώτα και κύρια για τα εθνικά, διεθνή, οικονομικά, γεωπολιτικά και πολιτικά συμφέροντα της ίδιας της Κίνας. Η Θάλασσα της Νότιας Κίνας είναι σημαντική για την οικονομική προσβασιμότητα. Η Ταϊβάν είναι σημαντική για την πολιτική διαφοροποίηση.

Εκτός από τα δικά της εθνικά συμφέροντα, η Κίνα πρέπει να λάβει υπόψη τα συμφέροντα των περιφερειακών γειτονικών κρατών γύρω από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όπως το Βιετνάμ, η Μαλαισία, η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες και περαιτέρω, η Καμπότζη, η Ταϊλάνδη, η Ινδία, η Αυστραλία, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ στον Ειρηνικό. Η Κίνα πρέπει επίσης να λάβει υπόψη της τα διεθνή συμφέροντα λόγω της διεθνούς συνάφειας και των συσχετισμών των δύο ζητημάτων και της όξυνσής τους από το αυξανόμενο παγκόσμιο εκτόπισμα της Κίνας συνολικά.

Σε άλλους τομείς των εσωτερικής πολιτικής και εξωτερικών σχέσεων, οι κινεζικές πολιτικές μπορεί να είναι πιο επιτυχημένες. Ωστόσο, στα θέματα της Θάλασσας της Νότιας Κίνας και της Ταϊβάν, οι πολιτικές εξωτερικών σχέσεων και οι πολιτικές ασφάλειας των περιφερειακών και διεθνών συμμαχιών υπερισχύουν των αντίστοιχων πολιτικών της Κίνας, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών πολιτικών. Το ίδιο ισχύει και για άλλες πτυχές των πολιτικών της Κίνας με τους οικονομικούς και εμπορικούς εταίρους της, ιδιαίτερα σημαντικών και εξέχουσας σημασίας όπως με τις ΗΠΑ.

Τέλος, τα επιχειρήματα σχετικά με τη επικαλούμενη περικύκλωση, τον περιορισμό και την απομόνωση της Κίνας από ξένους εταίρους και διεθνείς συμμαχίες, αυτά μπορεί να ληφθούν υπόψη αλλά είναι πιθανό να απορριφθούν στα διεθνή φόρα, πρώτα εκ των πραγμάτων και στη συνέχεια επί της ουσίας.