Ελλάδα – Τουρκία και η Διπλωματία των Σεισμών

Σε σχέση με τη διπλωματία των σεισμών που αναπτύσσεται με την ενορχηστρωμένη κάλυψη των ΜΜΕ, εξυπακούεται ότι η όποια προσέγγιση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, εξαρτάται από την υλοποίηση των οικονομικών και πολιτικών διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων (ουσιαστικά από την εξάλειψη της συστημικής διαφθοράς και διαπλοκής) στην κατεύθυνση του Ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού στις δύο χώρες και ιδίως στην Ελλάδα που είναι μέλος της ΕΕ και της ΟΝΕ. 

Για την ιστορία υπενθυμίζεται ότι ανάλογη διπλωματία των σεισμών του 1999 στην Τουρκία, η οποία υποστήριξε την άρση των Ελληνικών αντιδράσεων (βέτο) στις σχέσεις Τουρκίας – ΕΕ και ακόλουθα οδήγησε στην ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ (2000) και της Κύπρου στην ΕΕ (2004) και στην ΟΝΕ (2008) – χωρίς μάλιστα προηγούμενη λύση του Κυπριακού προβλήματος (και στις οποίες ο υπογράφων ως συνήθως συνέβαλε), κινήθηκε στην ίδια εκσυγχρονιστική βάση, ασχέτως αν στη συνέχεια, οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα ανατράπηκαν και ανάλογες ανασχέσεις σημειώθηκαν στην Τουρκία. 

Εξού και τα πράγματα από τις εθνικές επιτυχίες έφθασαν στη χρεωκοπία του 2009, την παράνομη μετανάστευση και το Grexit του 2015 και τελικά και αναπόδραστα στις τρέχουσες σοβαρές προκλήσεις και απειλές της εθνικής ασφάλειας, της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας και μάλιστα υπό τις επίκαιρες δυσοίωνες διμερείς, περιφερειακές και διεθνείς (οικονομικές, γεωπολιτικές και στρατιωτικές) συνθήκες.

Ουδέν κακό αμιγές καλού όμως, εξού και τα συμφέροντα των κρατούντων συνεπικουρούμενα από τα ΜΜΕ, τουλάχιστον δεν έχουν άλλα περιθώρια διαχρονικού εμπαιγμού όσον αφορά την υλοποίηση των εμφανώς και επικίνδυνα υπερήμερων μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών στην Ελλάδα.

Αυτή η υλοποίηση εξασφαλίζεται από την αποκατάσταση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, από την εξάλειψη της συστημικής διαφθοράς και την από την απελευθέρωση της αγοράς, της οικονομίας και της χώρας από το καθεστώς της κομματοκρατίας, της ολιγαρχίας, της κλεπτοκρατίας και της προδοσίας. Αυτή εξασφαλίζεται ειδικότερα από την χρηστή και νόμιμη διαχείριση και διαχείριση των εθνικών και ιδιαίτερα των κοινοτικών κονδυλίων, τη διαφάνεια, αξιολόγηση, έλεγχο και λογοδοσία των δημοσίων δαπανών και επενδύσεων, την πάταξη της συστηματικής κατάχρησης και της υπεξαίρεσης δημοσίων δικαιωμάτων, περιουσιακών στοιχείων και εξουσιών είτε εμφανών είτε κυρίως καλυμμένων, την αποστέρηση πόρων από το πολιτικό και το οργανωμένο έγκλημα και, τέλος, η απλή τήρηση των όρκων και η εκτέλεση των καθηκόντων των αρχών ρύθμισης και εποπτείας της αγοράς (ιδίως σε θέματα ανταγωνισμού και κρατικών ενισχύσεων), των εθνικών υπηρεσιών πληροφοριών, των σωμάτων επιβολής του νόμου και της τάξης και των εισαγγελικών και δικαστικών αρχών σε εθνικό και Ευρωπαικό επίπεδο.

Ιωάννης Α. Οικονομίδης